Van de wel honderd taxichauffeurs in Livingstone kennen we inmiddels al de helft. Zij ons in ieder geval, want een wit ouder stel dat er al een week of drie door het stadje loopt valt op. Ik word al mr. Sunbird genoemd, naar het Guest House waar ze ons steeds naartoe terug brengen. De taxi nemen is er ook spotgoedkoop en de temperatuur overdag varieert tussen de 32 en 40 graden. Dan is de keuze snel gemaakt. De taxi’s hebben een gemiddelde leeftijd van ruim boven de tien jaar en een even lange achterstand in onderhoud. Maar het rijdt en de chauffeurs zijn goedgemutst en nemen je desnoods voor de bodemprijs mee (5 kwatcha, oftewel € 0,50).

Vrijdag (28/8) zijn we naar een arme wijk gegaan om de kleren van Nico en veel van de kinderkleertjes van Elleke te brengen. Wat we aantroffen was onvoorstelbaar. Een gezin van 13 mensen leeft daar in een volstrekt kaal huisje met twee verblijven. Ze slapen op de grond en hebben geen enkele voorziening. Het laatst is het water afgesloten omdat ze het vastrecht niet meer konden betalen. De blinde man leeft dagelijks in onzekerheid of en zo ja wat hij zijn vrouw, kinderen en de twee kleinkinderen van zijn inmiddels aan aids overleden dochter en schoonzoon, zal kunnen bieden. De kleding en het meegebrachte eten werden in grote dankbaarheid aanvaard. Ze kunnen er weer even mee verder, maar de volledige afhankelijkheid blijft en lossen wij ook niet op. De blinde man zingt en speelt gitaar. Hij heeft een lied voor ons gezongen over het niet bij de pakken neer gaan zitten, ook als je niets hebt …. Onder de indruk zijn we weer naar huis gegaan, in ieder geval met de zekerheid dat de kleren en het eten meer dan goed terecht gekomen zijn.

Project Lies (Maramba kliniek)

Ik ben inderdaad blijven werken in de Maramba kliniek en niet zoals eerst de bedoeling was, om nog in een Hospice te gaan helpen. Het beviel me zo goed om in het Maramba te helpen en bovendien was ik goed ingewerkt en waren de zusters erg hulpvaardig. Het Engels spreken valt nog niet zo mee, omdat ze het hier vloeiend spreken verwachten ze van mij dat ik het direct in 1 keer begrijp maar dan leggen ze het gewoon nog een keertje uit. Het bleef leuk om zwangere vrouwen te begeleiden en voor baby”s te zorgen. Waar ze steeds maar weer tegenaan lopen is het probleem van de instrumenten. Ze kwamen bij mij van andere afdelingen regelmatig de bloeddrukmeter lenen en die zag er al niet uit! De laatste dag dat ik er werkte begaf die het. We hebben het nog geprobeerd met nieuwe batterijen, maar we kregen hem niet meer aan de praat. Het gaat zo met alles waar we daar mee werken, maar…..de mensen zijn enorm creatief en klagen niet. Je kunt op de foto zien hoe ze hier een rolstoel repareren.

Project Karel

Na het breiproject in Ngwenya is ook het schooltje voor de buurtkinderen in de tuin van ons guest house een groot succes geworden. Met de dag kwamen er meer kindertjes. Het gerucht over de boterhammen met pindakaas en de limonade zal zich wel als een lopend vuur hebben verspreid. Hun ijver en enthousiasme was er niet minder om. We stonden verbaasd wat kinderen in ruim anderhalve week kunnen leren. Bij het afscheid (dinsdag 2/9) waren er 21. Het leukst is nog dat de programmaleidster (en eigenaresse van het guest house , Rabeccah) van plan is deze activiteit structureel te maken en ook te gaan overleggen of het iets is waar ook vrijwilligers voor kunnen kiezen. Voorlopig neemt een lokale juf het over. Wellicht dat er op den duur dan ook wat leerboeken kunnen worden aangeschaft. Nu moesten we dagelijks lesstof bedenken.

Na vier weken zit ons Zambiaanse avontuur er weer op. Het heeft in alle opzichten gebracht wat we ervan gehoopt hadden. Mooie projecten, lieve mensen, een prima guest house met een enthousiaste en daadkrachtige staf en verder van iedereen alle medewerking die we maar wilden. Ook Travel Active, de organisatie waarmee we naar Zambia zijn gegaan heeft prima werk geleverd, ook als het op verschillende momenten tegen zat (tijdelijk verbod op deelname aan medische projecten en noodgedwongen uitstel van onze trip i.v.m. overlijden pa).

Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om zoiets te doen, aarzel dan, maar niet lang.